Творчество осетинских писателей

М О Я О С Е Т И Я

НАРТ ÆМÆ УÆЙЫДЖЫ СТÆГ

Нарт дыууадæсæй хæтæны ацыдысты.
Цас фæцыдысты, чи зоны, фæлæ, дын,
Æрæфтыдысты иу стыр быдырмæ.
Уым сыл æрталынги, нал уыдтой развæндаг.
Фæцæуынц мæйдары æмæ Сосланы арц
Цæуылдæр фæхæцыд. Скарынц æмæ, мæнæ
Иу егъау лæгæтмæ бафтыдысты.
Дистæ райдайынц: «Йс дзы дур куы нæ ис,
Йе — хъæд, кæй загъдæуы, уæд ай цы уыдзæнис?»
Æрфысым кодтой æхсæвы лæгæты.
Кæсынц сæумæ райсом: се 'хсæв кæм арвыстой,
Уыцы лæгæтгонд разындис сæры кæхц.
Уæд нарт æскувынц: «Уæ, хуыцауты хуыцау,
Ацы лæг æгасæй куыд уыдис, афтæ йæ
Фестын кæн фæстæмæ, æрмæст йæ цæстытæй
Ма уынæд, афтæмæй!» Хуыцау сын фехъуыста
Сæ куывд æмæ уайтагьд йæ инн«е стджытæ
Æрбандæгьдысты егъау сæры кæхцыл,
Æмæ æрыгас ис уæйыг сæ цурьг,
Æрмæст йæ цæстытæй нæ уыдта, афтæмæй.
Рабадт йæ бынаты. Йæхи ныйивæзта.
Бацæуынц стыр дисы нарты бæлццæттæ,
Уæйыг сæм байхъуыста æмæ сæм дзуры:
«Цавæр адæм стут? Чи стут? Цы уæ хъæуы?»
Сослан ын куы зæгъы: «Мах нарты адæм стæм».
Уæд уæйыг бадзуры нæртон Сосланмæ:
—      Дæ къух ма мæм авæр, æз дæ уæнгæй фенон. —
Сослан æм фæцæйцыд, фæлæ йæ ныдцавта
Уæйыгæн йæ комы тæф, фехста йæ фæстæмæ.
Уæд æм фæстæрдыгæй бацыд Сослан,
Йæ къух æм радта 'мæ уæйыг æрыскæрста
Нарты Сосланæн йæ цондфы хъултæ.
—      Лыстæг кæндтытæ стут, — дзуры йæм уæйыг.
Зæгъут ма мын, уæдæ, уæ цард цæмæй у? —
Сослан куы зæгъы уæд афтæ уæйыгæн:
«Нæ цард у кæрдзынæй æмæ сырды фыдæй».
Уæд йæ къух ауыгъта уæйыг æмæ дзуры:
Уе сæфт куы 'рцыд, уæдæ!—Сослан æй бафæ
«Уæдæ цæмæй уыди, уагæр, сымах цард та?»
Мах цард — зæххы сойæ,— загьта йын уæйыг.
«æмæ куыд цардыстут зæххы сойæ та?»
Уæд фæфистæг кодта уæйыг йæ цонг æмæ
Уæхсджы онг ауагъта сау зæххы йæ къух.
Армы дзаг куы сисы саумæр æмæ афтæ
Куы дзуры Сосланмæ:—Дæ армытъæпæн ма
æрбадар, цæй, уæдæ! — Сослан æм бадары
Йæ армытъæпæнтæ. Уæйыг ныллæмары
Сау сыджыт æмæ, дын, Сосланæн йæ къухтæ
Зæххы сойæ уайтагьд куы æрыдзаг вæййынц.
—      Гъе ныр æй бастæр. — Сослан сой бастæрдта
æмæ йын нард фыдау ныццавта йæ зæрдæ.
Уæйыг æм дзуры: — Стæмæй-астмæ дæ
Ныр хæрын нал хъæудзæн. — Сослан æй бафарста:
«Уæдæ уæ рæстæджы уæ хъæзтытæ та
Цы хуызæн уыдысты?» Уæйыг ын куы зæгъы:
Акæс-ма, уæртæ уым уыныс стыр обау?
«Куыннæ йæ уынын!» загьта Сослан дæр.
Уæдæ ма йæ сæрмæ ссу æмæ дын æз
Уым фенын кæндзынæн нæ дуджы хъæзтытæ. —
Обауæн йæ цъуппмæ ссæуы нæртон Сослан
æмæ ныхъæр кæны уырдыгæй уæйыгмæ:
«Райдай уæ хъæзтытæ!» загьта Сослан æмæ
Йæхæдæг уайтагъддæр йæ бынат аивта.
Куырм уæйыгмæ хæстæг цы стыр бæлае уыд
Уый, дын, æд уидæгтæ срæмыгъта æмæ йæ
Обауыл ныццавта, — обау цыдæр фæцис—
Бæлас æй фæйнæрдæм къуыбаргай фæхаста.
—      Цы фæдæ? — бафарста куырм уæйыг Сосланы. —
Бæлас дыл н'ауади? — «Ницы мыл ауад.
Фæтылиф дзы кодтон мæхи иу-фарсмæ».
Уæйыг æм уæд дзуры: —Мах ницы зыдтам
Тылифтæн; ныр сымах, куыд уынын, афтæмæй
Хæйрæджыты мыккаг уыдзыстут хъуамæ.
æнцад мæ ныууадзут,   ма мæ мæстæй марут. —
Уæд та нарт æскуывтой: «Уæ, хуыцæутты хуыцау,
Куыд уыди, афтæ йæ фестын кæн фæстæмæ!»
Куыд уыди, афтæ та фестади фæстæмæ
Уæйыг йæ бынаты — æстыр сæры кæхц.
Нарт та сæ хæдзармæ æрфардæг æсты.