Нæртон куывды сидтытæ уадзæм...
Æртæ рæгъы рацыдис, – уæд
Кæрæдзи ысдзурын нæ уадзæм,
Дæ фыдгул нæ раны фæуæд.
Цы сидт кæнæм цыппæрæм, гъа-ма?
Уынæргъы æрсдонау цъæлхъæр.
Ам алкæмæн йе ‘взаг – цыргъ хъама,
Ам гæвз дæр – Батрадзæй лæгдæр.
Ыскъæры йæ гаджидау хистæр,
Йæ куывд ын æхсæдæм дзырдгай...
Ирыстонæй нал ис æмбис дæр,
Рæдувы дзы алчи дæр хай;
Фыдгултæ нæ сурынц Дайранæй,
Мæздæгыл нæм не знаг бырсы,
Секъайы ком фесæфт йæ ранæй,
Фæсарæнты баззад Тырсы...
Хæрæнт æй! Нæ тæрсæм къуыввиттæй.
Кæцы сидт у дæсæм – зæгъут?!
Кæмдæр та ныл зарынц æхситтæй,
Сæ разы та хаудзæн нæ худ.
1998 азы 7 февраль