М О Я    О С Е Т И Я



Мурад Ахмедов

Поэт, переводчик, издатель и публицист. Родился в 1977 году в Харькове. В 1998 году с отличием окончил исторический факультет Дагестанского государственного университета. В 2003-м окончил аспирантуру ДГУ по специальности «История Отечества». Член Союза журналистов России. Член Союза писателей России.
С 2006 года – директор Литературного музея имени Расула Гамзатова, исполнительный директор издательства «Дагестанский писатель». В настоящий момент – главный редактор объединённой редакции республиканских литературных журналов «Литературный Дагестан» и «Соколёнок». Автор поэтических книг «Разорванное время», «Белые мысли, чёрные сны...» и публицистического сборника «Нашествие варваров».

 

Мурад Ахмедов «Урс-урсид фæндтæ, фынтæ сæнтсау...»

Урс-урсид фæндтæ, фынтæ сæнтсау...
Фæззаг та уалдзæджы астæу æлдар.
Адзал - ныббарæг, арвы ком - фаст,
Дуне рæсугъд у, афтæмæй - хаст.
Талынг - æгæрон, уазал мит урс...
Цас ма нын баззадис? Уысм æви 'нус?
'Мбал ныл æмбæлдзæн æви ызнаг?
Къонайы артдзæст? Цъизи фæндаг?
Къамтæ хæццæйæ, сонтау фынтæй,
'Нæ тавсæй рухс, мæ тæбæгъы йас мæй.
Райсом æрлæудзæн æви ызнон?
Рæстæг фæхондзæн: афон у, цом?

Баситы Залинайы талмац

Мурад Ахмедов  «Белые мысли, черные сны…»

Белые мысли, чёрные сны,
Осень опять посредине весны.
Трещины в небе, жалостлив рок,
Мир так прекрасен и всё же – убог.

Тьма необъятна, холоден снег...
Сколько осталось нам? Миг или век?
Друга ли встретим или врага?
Слякоть дороги? Свет очага?

Спутаны карты, скомканы сны,
Свет без тепла и тарелка луны.
Завтра наступит или вчера?
Скажет ли время снова: пора?..

 

Мурад Ахмедов Арфæтæ

Уадз цæстытæм арæх сæуæхсид кæсæд,
Уадз рустыл цæстысыгтæй макуы уæд фæд.
Уæ удты фæрныг артæн ма уæд кæрон.
Уадз ивæд æнæмæнгæй тар æхсæв бон.
Уадз зæрдæтæн сом бон ыстыр ныфс хæссæд,
Уадз ивгъуыд уыл, аууонау, ма фтауæд мæт.
Уадз къахвæндаг разынæд рог æмæ 'мраст.
Уадз цардамонд батавæнт фарн æмæ уарзт.
Цы уа, уый æрцæуæд, æрмæстдæр нын тар
Нæ зæрдæтæм макуыдæр бадарæд бар.
Уадз базырæй цард уын хъæбыстæ кæнæд,
Уадз, амæй фæстæмæ уын рухс амонд уæд.
Уадз рагон бæллицтæ æрцæуæнт æххæст,
Уæ зæрдæтæй маст æмæ сагъæс - æппæрст.
Нæ сом бон уæд райгонд, мæ афтæ æдзух,
Цæмæй уа æгæрон нæ зæрдæты рухс.

Баситы Залинайы талмац

Мурад Ахмедов «Пожелание»

Пусть чаще рассветы вам смотрят в глаза,
Пусть щёк не коснётся печали слеза,
Пусть сердце горит благодатным огнём,
Пусть ночь непременно сменяется днём.

Пусть светит надеждою завтрашний день,
Пусть прошлое душу не мучит, как тень,
Пусть путь будет лёгким, дорога – прямой,
Пусть только хорошее станет судьбой.

Пусть будет, что будет, но только не тьма,
Которая сводит без веры с ума,
Пусть жизнь обнимает небесным крылом,
И счастье пребудет сейчас – не потом.

Пусть сбудется всё, что вчера не сбылось,
Из сердца пускай улетучится злость.
Пусть будем мы завтра и после него,
Чтоб жизни кипело вокруг торжество!

 

Мурад Ахмедов «Æмæ 'мбисæхсæв доны та аныгъуылд мæй…»

Æмæ 'мбисæхсæв доны та аныгъуылд мæй,
Ирд ыстъалы æрцахса йæ бынат цæмæй.
У цыбырдуг йæ цард,  зæххыл чи тауы рухс,
Тары чи гæрды тынтæй тонелтæ æдзух.
Æмæ мах дæр нæхæдæг стæм рухс тынтæ 'рмæст,
Мæ, фæнда дæ, нæ фæнда, нæ фæндаг æвзæрст.
Искуы мах дæр фæмынæг уыдзыстæм, нæ арт
Сонт рæстæджы гуылфæнты æрцæудзæни тад.
Махмæ 'рмæcтдæр уыд ацы зæрин тын, стæй рухс –
Уый нæ хъахъхъæдта 'знон æмæ ауды 'нус
Мæ хæрз дзæгъæлы ма уа нæ ацыд зæххæй,
Хъуамæ хъахъхъæм царды лæвæрдтæ фæрнæй.
Рухс - æнусон у зилгæ мæнг 'стъалыты 'хсæн,
Уыцы царды закъон у хуымæтæг, ныфсæн
Зæрдыл бадар: куы рухс кæнай фидæны бон,
Уæд нæ уыдзæни рохуаты никуы дæ ном.

Баситы Залинайы талмац

 

Мурад Ахмедов «Утонула луна в полуночной воде…»

Утонула луна в полуночной воде,
Отдала свое место небесной звезде...
Век недолог у света, что светит земле,
Прорубая лучами тоннели во мгле.

Мы и сами с тобою всего лишь лучи,
И наш путь обозначен – кричи иль молчи...
Мы угаснем когда-нибудь в бездне имён,
Растворив своё пламя в потоке времён.

Этот свет, этот луч – всё что было у нас,
Он хранил нас вчера и хранит нас сейчас...
Всё, что жизнь нам даёт на небесном пути,
Сохранить мы должны, чтобы зря не уйти...

Свет извечен в кружении призрачных звёзд,
И закон этой жизни достаточно прост:
Чем мы ярче сияем для будущих дней,
Тем запомнят с тобой нас на свете сильней.

 

Мурад Ахмедов «Мæн фæнды: уæд нæ амонд æгæрон...»

Мæн фæнды: уæд нæ амонд æгæрон,
Ды æрбалвас мæ риумæ хъæддых.
Фест гуылфгæнгæ, æхсидгæ цæугæдон,
Царды фæндæгтыл чи 'взары тых.
Фест сыгъдæг улæфт, рог æмæ сатæг,
Чи фæсуры фæйнæрдæмты тар.
Уадз æрбайсæфæд уды 'нцой давæг,
Зондмæ 'нкъардзинад ма дарæд бар.
Æз уыдзынæн дын рухс, мæ ныфсдæттæг,
Цардфæндагыл дæ лæдзæг, дæ хох.
Æмæ ивгъуыды бонты æрхæндæг
Уæд дæ фарсмæ æрцæудзæнис рох.

Баситы Залинайы талмац

Мурад Ахмедов «Я хочу быть с тобою счастливым!..»

Я хочу быть с тобою счастливым!
Притяни меня сильно к себе!
Стань потоком живым и бурливым,
Что рекою бежит по судьбе!

Стань же новым и чистым дыханьем
Разгоняющим всякую тьму!
Чтоб исчезли из жизни страданья
И тоска не мешала уму.

Я тебе буду смыслом и светом,
И дорогой, и посохом в ней,
Все на свете былые победы,
Позабудутся в жизни моей!

Мурад Ахмедов «Мæ къухы ницы бафтыдис æнцонæй…»

Мæ къухы ницы бафтыдис æнцонæй,
Кæд бафтыд, уæд зынтæй æмæ куыстхъомæй.
Мæ куысты муртæ сонт дымгæ фæхæссы,
Фæлæ уæддæр æз уымæй дæр ныфсхæссын.
Рæнхъытæ, милдон, дамгъæтæ - æртæхтау...
Мæ бонтæ - тохы 'хсаргæрдты цæхæрау.
Æмæ та дурыл сæмбæлы цыргъ цæвæг,
Стæй райгас вæййы рагон фæтк æнæмæнг.
Куы сæмбæлой цъæх дур æмæ æфсæйнаг,
Уæд раргом уыдзæн фидæнæн йæ фандаг.
Æхсидгæ тыхтæй байдзаг уыдзæн ног бон,
Цæмæй уа царды рог улæфт - æгæрон.
Уадз, разынд мæнг зæххон царды рæстдзинад,
Уадз, удыл сагъæс бафтыдта зындзинад.
Уæддæр та ныр гæххæтты сыф цæттæйæ,
Æз иунæг дзырд та агурын зæрдæйæ.

Баситы Залинайы талмац

Мурад Ахмедов «Мне ничего легко не доставалось...»

Мне ничего легко не доставалось,
С трудом я обретал любую малость...
Крупицы дел моих разносит ветер,
Но всё равно я счастлив даже этим.

Строка, чернила, буквы, словно капли…
И дни искрят, как скрещенные сабли.
А косы ударяются о камни,
И оживает вновь обычай давний.

Когда столкнутся камень и железо,
То упадет с грядущего завеса,
И новый день нальется свежей силой,
Чтобы дыханье жизни не остыло.

Пусть истина неправдой оказалась,
Пускай в душе тревога и усталость,
Бумаги чистый лист беру я снова
И вновь ищу единственное слово.

Мурад Ахмедов «Æгæрон цин куы нал баззайы царды…»
Æгæрон цин куы нал баззайы царды,
Куы нал вæййы бæрзонд арвыл æврагъ,
Æрсæрфын æз мæ фæллад ных æнкъардæй,
Мæ ферттивы 'æстъалыйау æртах.
Кæлы къæвдайау зæрдæйы цæстысыг,
Уымæл фæд уадзгæ рудзынгыл æрмæст.
Æнæхай зæххыл бирæ ис зæрдæхъыг,
Куыд хъуамæ уа лæг амондæй æххæст?
Лæваргонд нын цы цард уыдис рæдауæй,
Уый ног сыфтæ цæмæй уыдзысты дзаг?
Æвæллайгæйæ згъорынц бонтæ хъалæй
Æмæ æнуст дæр нал вæййы нæ фаг.
Æрлæуд нæ зоны иу уысммæ дæр рæстæг,
Æрттивæм саргъы згæр алхуыйтау раст...
Цы нæм фæкæсы ног æмæ хæрз хæстæг,
Уый сом бонты фæтар уыдзæн æвваст.
Кæны мынæг нæ цин дæр, мæ нæ маст дæр,
Нæ сонт ныфсы цæстылуайгæ мæсыг.
Уæддæр цæуæм нæ бæллицтæн сæ размæ,
Цæмæй нæ цард уа рухс æмæ фæрныг.

Баситы Залинайы талмац

Мурад Ахмедов «Когда восторгов больше не осталось…»
Когда восторгов больше не осталось,
Когда из неба смотрит пустота,
Стираю я со лба свою усталость
И капля пота блещет, как звезда.

А слёзы сердца снова льются ливнем,
Разводы оставляя на стекле...
Ну как же человеку стать счастливым,
На этой обездоленной земле?..

И чем заполнить новые страницы,
Той жизни, что так щедро нам дана?..
Несутся дни бессчётной вереницей,
Не ведая усталости и сна.

Бег времени не знает остановок,
Блестим мы, как заклёпки на седле...
Всё, что сегодня кажется нам новым,
Померкнет завтра в сумеречной мгле.

Тускнеет всё – и радость, и обиды,
И ожиданий призрачная высь…
Но цель не потеряется из виду
И вновь наполнит смыслом нашу жизнь.

Мурад Ахмедов «Сау мæргътæ арвы тыгъдады тæхынц…»

Сау мæргътæ арвы тыгъдады тæхынц,
Цавæр уæззау хабар семæ хæссынц?
Абон мæ хъуыдытæ мæргъты æнгæс,
Уыдонæй бамбæхсæн нæл ис фæрæз.
Суры мæ хуыссæг мын мин мырон хъæр,
Фæлæ нæй базонын фидæн уæддæр...
Эхх, æмæ арвæй изæрмилтæ 'ртон,
Ногæй цæмæй та мæ сæрмæ уа бон.
Сау мæргъты скæндзынæн урсытæ 'вваст,
Фестдзысты искуы сыгъдæг сыфтау раст.
Фестдзысты ме' взонг æмдзæвгæты хуыз,
Рухс фынтау, царды кæй нæ федтон æз.
Цардæй фæнды мæ фæсурын йæ тар,
Арвмæ мæнæн дæр уа кувыны бар.
'Рцæудзæн мæ рудзынг уæд ногæй тыгъдгом,
'Скæсдзынæн уалдзыгон арвмæ та 'ргом.

Баситы Залинайы талмац

Мурад Ахмедов «Черные птицы по небу летят…»
Чёрные птицы по небу летят,
Что напророчить они мне хотят?
Чёрные мысли похожи на птиц –
В мире запутанном нет им границ.

Клёкот стозвучный уснуть не даёт,
Но ничего не узнать наперёд…
Хочется сумерки с неба сорвать,
Чтобы оно засияло опять.

Светлыми сделаю сумрачных птиц,
Цвета моих белоснежных страниц,
Цвета моих недопетых стихов,
Цвета моих не приснившихся снов...

Хочется тьму мне прогнать из судьбы,
Чтоб до небес долетели мольбы –
Настежь тогда я окно распахну
И на весеннее небо взгляну.

Литература народов Кавказа
      Армянская
      Абхазская       Балкарская       Грузинская
      Дагестанская       Кабардинская
Евангельские притчи. Лука.

Русская литература

Зарубежная литература
       Австрийская
       Американская
       Английская
       Афганская
       Белорусская
       Венгерская
       Индийская
       Ирландская
       Испанская
       Итальянская
       Китайская
       Корейская
       Латвийская
       Латинская
       Немецкая
       Норвежская
       Персидская
       Польская
       Турецкая
       Французская


Литература народов России
      Марийская
      Мордовская
      Татарская


Осетинская русскоязычная литература
       Боциев Ю.
       Гуржибекова И.
       Кануков И.
       Хетагуров К.
       Цаликов А.